Μελέτη αντιμυκητιακής δράσης φυσικών εκχυλισμάτων

Abstract

Στα πλαίσια του μαθήματος της διπλωματικής εργασίας πραγματοποιήθηκε μία εργαστηριακή μελέτη για τη χρήση ενός μοντέλου Saccharomyces cerevisiae που αποτελείται από τρία διαφορετικά βιομηχανικά στελέχη (ένα κρασί, μια μπύρα και ένα στέλεχος αρτοποιίας) για την αξιολόγηση της αντιμυκητιακής δράσης τεσσάρων οργανικών φυτικών εκχυλισμάτων (Hypericum perforatum 10% w/w, Pistacia lentiscus var. Chia 20% w/w, Rosmarinus officinalis 6% w/w και Origanum majorana). Κατά τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν τρεις διαφορετικές μέθοδοι (διάχυση δίσκου άγαρ, προσδιορισμός κηλίδων και ανάλυση καμπύλης ανάπτυξης). Απόο τα τέσσερα εκχυλίσματα, μόνο το εκχύλισμα Rosmarinus officinalis (6% w/w ) εμφάνισε ανασταλτική δράση έναντι όλων των ελεγμένων στελεχών ζυμομύκητα στη μέθοδο διάχυσης δίσκου άγαρ. Στον προσδιορισμό κηλίδων, όλα τα εκχυλίσματα και τα έλαια-φορείς τους (ηλιέλαιο και καπρυλικό τριγλυκερίδιο) άσκησαν παρόμοια ήπια αντιμυκητιακή δράση. Τέλος, στην ανάλυση της καμπύλης ανάπτυξης, όλα τα εκχυλίσματα μείωσαν σημαντικά τον ρυθμό ανάπτυξης των ζυμών, αλλά αυτό δεν παρατηρήθηκε για τα έλαια-φορείς. Τα αποτελέσματα τόνισαν ότι είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη περισσότερες από μία μέθοδοι για τον έλεγχο της αντιμικροβιακής δράσης διαφορετικών ενώσεων. Επιλέον, τα τρία στελέχη ζύμης εμφάνισαν διαφορές στην ευαισθησία τους σε φαρμακευτικά αντιμυκητιακά, και οι ζύμες μπύρας και αρτοποιίας ήταν ανθεκτικές στην ιτρακοναζόλη. Τα αποτελέσματά της έρευνας υποδηλώνουν ότι θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την πολλαπλή χρήση αυτών των φυσικών εκχυλισμάτων στη βιομηχανία τροφίμων ως πρόσθετα τροφίμων ή ακόμα και ως συντηρητικά για την καθυστέρηση της αλλοίωσης των τροφίμων.